Wspomnienie dwunaste, lata osiemdziesiąte
Ewa jest już żoną i matką. Mieszka w Toruniu. Właśnie dowiaduje się o dewastacji nagrobków na cmentarzu prawosławnym w Fastach. Sprofanowany został grób Dziadka. Otwarto trumnę. Zabrano wszystko, co miało towarzyszyć o. Włodzimierzowi na tamtym świecie. Nie oszczędzono też mogiły Babci Olgi.Pogrzeb
Wspomnienie jedenaste, marzec 1972
Niewiele pamięta Ewa z tej smutnej uroczystości…
Najpierw czuwanie przy trumnie w ‘tajemniczym pokoiku’ na plebanii. Potem wyprowadzenie zwłok, długa panichida odprawiana przez kilku duchownych, pienia chóru, zapach woskowych świec, kadzideł, pożegnania.
Gdy śmierć nadchodzi...
Wspomnienie dziesiąte, marzec 1972
Ewa jest już w trzeciej klasie ogólniaka. Właśnie wybiera sobie zajęcia fakultatywne. Od zawsze chce być lekarzem, więc problemu nie ma: biol – chem. Zwłaszcza, że i profil klasy jest taki, no i łacina…
75 urodziny o. Włodzimierza
Wspomnienie dziewiąte, maj / czerwiec 1968
W Fastach znowu wiosna. W żwirowej alejce szaleją bzy. W sadzie kwiecie pokrywa drzewa i krzewy. Na rabatce – nasturcje i nagietki. Winorośl oplata ganek plebanii.
Przewinienie Ewy
Wspomnienie ósme, lata sześćdziesiąte
Ewa wciąż wraca na plebanię Dziadka. Często przyjeżdża tu z książkami i uczy się w zaciszu ‘chłodnego pokoiku’, gdzie wciąż pachnie jabłkami i gdzie wstawiono małe biureczko. Albo wygląda przez okno, patrzy na jesienny sad, rozmyśla…
Strona 1 z 3
